Цаг нь болохоор цэцэг хүртэл хагдарч, хүн ч бас буцдаг орчлон. Цаг нь ирэхээр зовлон дуусч, жаргал амталдаг хорвоо. Цагтаа цалгиж явсан ч цаг нь болохоор бас орвонгоороо эргэх ертөнц. Хүн л юм хойно унаж босон, алдаж онон тэмтчих энэ орон зайд цаг нь болохоор л үйл явдал өрнөдөг аж. Яг л байгаль дэлхий, түмэн бодис бүгд цаг нь болохоор үүсч, ургаж, хагдарч, эхэлж дуусдагийн нэгэн адил…
Үргэлжлэлийг “Хариулт дотор бий” номоос…
2019.09.12